بررسی و تحلیل روابط توانمندسازها بر نتایج در حوزه کارکنان با رویکرد efqm

وجود تغییر و تحولات شدید محیطی و افزایش شتابنده روند جهانی شدن بیانگر آن است که سازمانها دیگر در محیط ثابت و یکنواخت گذشته نیستند و به تدریج با مسائلی روبرو می شوند که موجب کاهش بهره وری آنان می گردد. مدیران سازمانها به منظور بقاء سازمان مطبوعشان و بهبود وضعیت بهره وری سازمانی خویش از راه ها و روش های مختلفی استفاده می نمایند که استفاده از مدلهای تعالی سازمانی یکی از این روش می باشد. یکی از جدیدترین مدل های تعالی سازمان که اخیرا در سازمانهای مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است، مدل اروپایی efqm می باشد. این مدل نسبت به سایر مدلهای تعالی تعریف کاملتر و وسیع تری از کیفیت ارائه می نماید و مسئولیت اجتماعی شرکتها را نیز مورد توجه قرار می دهد. مدل مذکور دارای دو بخش توانمندسازها و نتایج و 1000 امتیاز می باشد که به هر بخش 500 امتیاز اختصاص می دهد. در این تحقیق به بررسی تاثیر بهبود و ارتقا توانمندسازها بر نتایج (خصوصا کارکنان) می پردازیم تا میزان کارایی مدل مدل را بسنجیم. توانمندسازهای مدل در واقع بوجودآورنده نتایج هستند. با توجه به نقش بسیار مهم کارکنان در بهره وری سازمان معیار کارکنان از بخش توانمندسازها و معیار نتایج کارکنان را مورد مطالعه قرار می دهیم. در این تحقیق قصد داشتیم سازمانهایی را که اقدام به دریافت جایزه کیفیت کرده بودند مورد مطالعه قرار دهیم، لیکن با توجه به محدودیت های موجود جهت جمع آوری اطلاعات لازم از سازمانهای مذکور، از ارزیاب های رسمی efqm که به ارزیابی سازمانهایی که اقدام به دریافت جایزه کیفیت نموده اند، می پردازند استفاده شد زیرا آنها با توجه به ارزیابی هایی که انجام دادند به یک دید کلی از وضعیت سازمانها و وضعیت امتیازات آنها رسیده اند. بدین منظور با توجه ادبیات و پیشینه تحقیق مطالعه شده مرتبط با موضوع پرسشنامه ای با 25 سوال طراحی شد و در اختیار افراد مذکور جهت پاسخگویی قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه مذکور با نظر اساتید و متخصصین امر تایید گردید و پایایی نیز در نرم افزار spss با محاسبه ? کرونباخ 85% تایید گردید. از ضریب همبستگی اسپیرمن نیز به منظور سنجش همبستگی زیر معیارهای مورد بحث استفاده گردید. با توجه به نتایج حاصله همبستگی میان معیارها وزیر معیارهای مورد بحث تایید شد جز زیر معیار برنامه ریزی و مدیریت نیروی انسانی که رابطه معنی داری با زیر معیارهای معیار نتایج کارکنان نداشت. هچنین با محاسبه میانگین امتیازات هر زیر معیار میزان توجه سازمانهای مذکور به هر زیر معیار محاسبه شد که اینجا هم زیر معیار برنامه ریزی و مدیریت نیروی انسانی کمترین درصد را به خود اختصاص داد، که نشان دهنده لزوم توجه بیشتر به امر برنامه ریزی نیروی انسانی می باشد.